در سال ۱۹۰۶ میلادی شرکت راه آهن پنسیلوانیای آمریکا، از سکوهای کاری که با می کرد و روی کامیون نصب شده بود برای جابه جایی بار در ایستگاه های راه آهن این در جنگ جهانی اول پیشرفت های قابل ملاحظه ای برای جابه جایی تجهیزات جنگی نظامی صورت پذیرفت زیرا به دلیل جنگ و در نتیجه کاهش شدید نیروی انسانی، ضرورت با و تولید انواع مختلف تجهیزات جابه جایی بار و مواد بیش از پیش نمایان شد. در سال 1907 شرکت آمریکایی کلارک CLARK طراحی، ساخت و استفاده از تراکتورهایی مشابه لیفتراک را در کارخانه هایش به اجرا در آورد و در سال ۱۹۲۰ اولین لیفتراکها توسط دو شرکت & ALE TOW MOTOR ساخته و به بازار معرفی شد.
در بین سالهای ۱۹۲۰-۱۹۳۰ توسعه و بهبود مستمر در ساخت و استفاده از لیفتراک شتاب بیشتری گرفت و با شروع جنگ جهانی دوم به اوج خود رسید در طول جنگ، روشهای مؤثر بیشتری برای انبار کردن مواد و بارها توسط لیفتراک ها ابداع گردید. انبارهای بزرگتر و جدیدتر، ای که با باتری کار آهن استفاده می کرد.
از اواسط قرن نوزدهم تا امروز پیشرفت های زیادی در صنعت لیفتراکسازی صورت گرفته و لیفتراک های مدرن با قابلیت های فراوان طراحی و ساخته شده اند. امروزه نیز شرکت های بزرگ لیفتراک سازی مشغول پژوهش برای ساخت لیفتراکهایی هستند که علاوه بر داشتن قابلیتهای فراوان، از لحاظ ایمنی مناسب تر بوده و با محیط زیست هم سازگارتر باشند.
امروزه لیفتراکها در انواع و ظرفیت های گوناگون با لاستیکهای توپر (Solid Rubber) و لاستیکهای بادی (Penumatic Rubber) برای کاربردهای مختلف در صنایعی مانند بنادر و کشتی سازی، صنایع فلزی، صنایع ساختمانی، کارگاههای تولیدی، انبارها و ... ساخته میشوند.